ZIOŁA - NATURALNE METODY NA ZDROWIE I URODĘ

Mimo szybkiego rozwoju medycyny, wciąż korzystamy z dobroczynnych właściwości roślin. Choć nie zakopujemy już pęków ziół na rozstajach dróg i nie parzymy magicznych mikstur, warto wiedzieć jakie jest lecznicze działanie najpopularniejszych ziół.

Czy marchewka to zioło?

Czym są zioła? Wiele jest definicji. Najszersza określa ziołami wszystkie rośliny, których właściwości można wykorzystać. W tym zakresie mieściłyby się jednak również jadalne warzywa i owoce. Słownik Oksfordzki określa ziołami rośliny, których liście lub łodygi i liście są stosowane w medycynie albo wykorzystywane dla ich aromatu i smaku. Warto też wspomnieć o ziołach, które wprawdzie mają wpływ na metabolizm człowieka lecz zaliczane są do roślin trujących. Wyłania się więc podział ziół na:

* Lecznicze
* Przyprawy
* Trujące


Lecznicze właściwości niektórych ziół:

Aloes

Wykorzystywane są liście aloesu lub uzyskany z nich sok. Aloes ma właściwości przeczyszczające, poprawia przemianę materii , wzmacnia. Stosowany wewnętrznie przyśpiesza gojenie ran. Aloes jest składnikiem wielu środków wspomagających odchudzanie i oczyszczanie organizmu.

Babka lancetowata

Stosowana przy chorobach gardła. Ma działanie wykrztuśnie i przeciwzapalne. Sok może też być używane przy przewlekłej chrypce, np. u palaczy. Babka to także popularny środek przyśpieszający gojenie ran.

Bazylia

Znana przede wszystkim jako przyprawa. Zawarte w bazylii olejki eteryczne mają działanie wykrztuśnie. Bazylię stosuje się też jako środek pobudzający apetyt i regulujący trawienie.


Bez Czarny

W lecznictwie stosuje się kwiaty i owoce. Zawarte w nich substancje mają działanie moczopędne i wzmacniają naczynia krwionośne. Owoce działają napotnie i łagodnie przeczyszczają. Napar z czarnego bzu może też być stosowany zewnętrznie do przemywania oczu, pomaga w likwidacji stanów zapalnych.

Czosnek pospolity

Popularna przyprawa o wielu właściwościach leczniczych. Działa jak łagodny antybiotyk, ma właściwości przeciwbakteryjne i antygrzybicze. Reguluje pracę przewodu pokarmowego, zwiększając ilość wydzielanego soku żołądkowego. Obniża gorączkę i ciśnienie krwi, przeciwdziała zakrzepom i redukuje zapalenia.

Dziurawiec

Ma działanie bakteriobójcze; może być stosowany zewnętrznie do dezynfekcji. Jest składnikiem leków zwalczających łagodne objawy depresji; dziurawiec działa na poprawę samopoczucia, zmniejsza migrenowe bole głowy i bezsenność. Stosowanie dziurawca wymaga ostrożności, bo zwiększa on wrażliwość na słońce.

Kminek zwyczajny

Ma właściwości przeciwskurczowe, łagodzi bóle menstruacyjne. Reguluje też działanie układu trawiennego. Kminek stosowany jest także przy chorobach gardła, ma działanie wykrztuśne i przeciwzapalne.

Mięta

Mięta stosowana jest jako przyprawa. Napar korzystnie wpływa na układ trawienny, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci w wątrobie. Ma też działanie antyseptyczne, zarówno w zastosowaniu wewnętrznym jak i zewnętrznym.


Nawłoć

Działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, wzmacnia naczynia krwionośne. Napar jest stosowany przy leczeniu zapalenia pęcherza moczowego. W zewnętrznym stosowaniu nawłoć przyspiesza gojenie się ran; napar jest stosowany do przemywania wrzodów i zmian skórnych.

Rumianek

Popularna roślina o wielu zastosowaniach. Ma właściwości przeciwzapalne i przeciwskurczowe. Wpływa łagodząco na bóle żołądka. Ma również działanie przeciwalergiczne. Zewnętrznie używany do przemywania owrzodzeń; działa łagodząco.

Podbiał pospolity

Ma przede wszystkim działanie wykrztuśne; jest stosowany przy chorobach układu oddechowego. Ma zastosowanie także w schorzeniach nerek i pęcherza. Zewnętrznie może być używany do przemywania skóry; ma właściwości pielęgnacyjne, pomaga likwidować przebarwienia.

Wrzos zwyczajny

Ma działanie przeciwzapalne, moczopędne i uspokajające. Stosuje się je przy schorzeniach dróg moczowych, chorobach nerek i przewodu pokarmowego.

DOMOWE ZIOŁOLECZNICTWO

Gdy dopadnie nas grypa, a wraz z nią kaszel, gorączka, obniżona odporność i meczące odkrztuszanie zalegającej w płucach wydzieliny, z pomocą przychodzą łagodne i naturalne ziołowe cukierki.
Cukierki to naturalne wyciągi z ziół, w których zwykle substancja lecznicza to właśnie roślina lecznicza (np., anyż, kolendra, szałwia, bazylia lub imbir), której zbawienne właściwości wykorzystujemy. Ta dziedzina nauki nazywana dotąd ziołolecznictwo doczekała się swojej fachowej nazwy jaką jest fitoterapia i zdobywa coraz większą popularność na całym świecie. Dlaczego? Ponieważ gdy dopadnie nas kaszel, gdy po kolejnej silnej dawce leków trawienie zacznie stwarzać problemy, skuteczne mogą okazać się tylko zioła. Odkrztuszanie to dziedzina, w której doskonale radzi sobie anyż lub pinia, bóle gardła i zapalenia dziąseł leczy szałwia, melisa koi nerwy, uspokaja i wycisza, zaś dzika róża podnosi naturalną odporność organizmu utraconą podczas ataku wirusa grypy lub przeziębienia.
Nie należy również zapominać, że także w kuchni nasz organizm znajdzie swoich sprzymierzeńców. Tymianek, bazylia, kolendra, imbir czy majeranek top przecież podstawowe zioła w kuchni, w których żadna szanująca się pani domu nie zapomina przyrządzając swoje potrawy.
Jak sami widzimy ziołolecznictwo choć wydawać by się mogło, że zapomniane, nigdy takie nie było. Ziołowe cukierki naszej formy verbena to samo zdrowie. Co więcej, w przypadku naszych produktów ważne jest również to, że ziołowe cukierki zawierają nie tylko ekstrakty ziół, ale także odpowiednio dobrane składniki sprawiające, że smakują one wyśmienicie. Wystarczy jeden cukierek aby się o tym przekon

SÓL ZDROWY WYBÓR

Nadwyżka soli w diecie prowadzi do poważnych schorzeń. Aby im zapobiegać należy ograniczyć spożywanie soli i stosować sól Zdrowy Wybór, która ma optymalny skład czyli zmniejszoną zawartość sodu a zwiększoną zawartość potasu i magnezu.

Zjeść z kimś beczkę soli według Polskiego słownika przysłów znaczy dobrze kogoś poznać. Powiedzenie to, pozornie metaforyczne, w czasach kiedy powstało miało w sobie dużo prawdy. Kiedyś taka ilość soli była praktycznie nieosiągalna, gdyż minerał ten, używany także jako środek płatniczy, dostępny był tylko najbogatszym. Kiedyś. Dziś bowiem przeciętny obywatel zjada beczkę soli rocznie. I nie jest to już beczka przysłowiowa.
Solimy wszystko: od drobnych przekąsek po główne dania. Lubimy przyprawiać, bo tak zostaliśmy wychowani i takie posiłki dostajemy w restauracjach i barach. Każde dietetyczne danie wydaje się nam być bez smaku. Jednak o ile pieprz i zioła nie  czynią wielkiego spustoszenia w naszym organizmie, wręcz przeciwnie, maja działanie dobroczynne, o tyle sól ma wybitnie negatywny wpływ na nasze życie.
Popularna sól spożywcza składa się w 99% z chlorku sodu i jest uboga w mikro- i makroelementy. Badania dowodzą, że zmniejszenie spożywania soli pozytywnie wpływa na zredukowanie ciśnienia krwi. Spożywanie zbyt dużej ilości soli może prowadzić do wielu dolegliwości: udaru mózgu, wylewu, niewydolności krążenia, miażdżycy...czyli tak zwanych chorób cywilizacyjnych,  których przyczyna tkwi nie tylko w przyzwyczajeniach żywieniowych, ale także w trybie życia. Praca przy komputerze, brak czasu na aktywność fizyczną, palenie papierosów powoduje choroby sercowo- naczyniowe. Nie każdy jednak  wie, że nadużywanie soli sprzyja także rozwojowi osteoporozy, chorób nerek i przewodu pokarmowego, co związane jest z wypłukiwaniem przez sód magnezu i potasu oraz zatrzymywaniem wody w organizmie, co skutkuje również obrzękami i otyłością.
            Co jednak zrobić, jeśli nie chcemy rezygnować z doprawionych potraw, słonych frytek i smacznych przekąsek?
            Nie ma soli doskonałej. Jest jednak sól najbliższa ideałowi. To sól Zdrowy Wybór, produkt rekomendowany przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii w Zabrzu im. Prof. Zbigniewa Religi, wpisujący się też w akcję Chronię swój mózg i serce- mniej solę. Sól Zdrowy Wybór to unikalny produkt o prawidłowych dla zdrowia proporcjach: zmniejszonej zawartości sodu i zwiększonej zawartości potasu, magnezu oraz jodu. Zachowuje smak tradycyjnej soli, ale używana zamiast niej pozwoli chronić zdrowie Twoje i Twojej rodziny. Posiada najwyższą jakość, wartość odżywczą, profilaktyczną i prozdrowotną. Wyróżniona została przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii Certyfikatem Jakości jako produkt spełniający najwyższe standardy oraz objęta została programem Siła Serca. Dodatkowo, część dochodu ze sprzedaży soli przekazywane jest na budowę systemu wspomagania serca dla dzieci, realizowaną przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii.  
Wybór soli o obniżonej zawartości sodu niesie więc ze sobą same korzyści. Nie tylko zdrowotne, ale także moralne. Sól Zdrowy Wybór pozwala cieszyć się tradycyjnym smakiem potraw i jednocześnie dbać o zdrowie.

WSZYSTKO O ZIOŁACH - CO DO CZEGO DAJEMY

Wspaniały aromat i wygląd ziół często nas zachwyca, ale czy wiemy jak ich używać? Mamy do czynienia z wieloma gatunkami ziół. Niektóre używamy do ciast, inne do gotowanych potraw, jeszcze inne do mięs czy sałatek. Tak więc warto przypomnieć sobie parę z nich.


Bazylia: liście o aromatycznym zapachu pasują do pomidorów, baraniny, sera, makaronów, sałat. Można je gotować razem z potrawą. Lepszy efekt daje użycie świeżych liści.
Cząber: używamy do zapiekanek i mięs pieczonych. Można go dusić lub piec. Przed podaniem trzeba usunąć gałązki, listki można pozostawić.
Rzeżucha: używamy w stania świeżym do sałat, jaj, delikatnych gatunków mięs czy na kanapki, można też robić wspaniałe pasty (szczególnie polecane w okresie świąt Wielkanocnych).
Rozmaryn: używany w stanie świeżym lub suszonym do pieczystego (razem z tymiankiem i czosnkiem), a także jako dodatek do marynat, czy do obtoczenia mięs przed uwędzeniem.
Lawenda: wspaniała do baraniny (często z rozmarynem). Można ją gotować w stanie świeżym lub ususzonym.
Szałwia: do ryb i cielęciny, wątroby, grochu, fasoli. Używa się ją w stanie świeżym lub suszonym w niewielkich ilościach.
Szczaw: Można go stosować w stanie świeżym do sałat, potraw z jaj, ziemniaków, a takrze gotować w zupach i sosach. Na zimę można zawekować.
Lubczyk: używany do mięs, bulionów. Stosujemy w niewielkich ilościach z racji intensywnego zapachu w stanie świeżym lub suszonym.
Ogórecznik: stosowany jako przyprawa do wszelkich sałat. Posiada jadalne też kwiaty. Używa się tylko w stanie świeżym.
Rukiew wodna : Jest ostrzejsza w smaku niż zwykła rzeżucha, używana w stanie świeżym w zimowym sezonie.
Mięta: jej orzeźwiający smak pasuje do baraniny, owoców strączkowych, ziemniaków, a takrze sałat i mięsa mielonego. Wspaniale smakuje w zupie krem z cukinii. Używa się jej w stanie świeżym lub suszonym.
Szczypiorek: należy do klasyki ziół, Stosowany do jajek, sałat, sosów maślanych i majonezowych. Używany w stanie świeżym, mrożonym, lub suszonym. Największy efekt oczywiście jest po użyciu świeżego.
Koperek: to kolejny klasyk gatunku. Dodaje sie go do ryb, ziemniaków, sosów robionych na maśle, sałat, zup. Owoce są idealne do kwaszenia ogórków. Stosowany świeży, suszony i mrożony.
Seler naciowy: delikatniejszy w smaku od naci selera korzeniowego, stosowany do zup, zapiekanek i sałatek.
Lebiodka (oregano) : jest to rosnąca dziko kuzynka majeranku. Używana głównie w kuchni włoskiej, a także do sałatek i mięs. Wspaniale nadaje się do wędlin. Dodaje się ją świeżą lub suszoną.
Estragon: do białych sosów, białych mięs, potraw z jaj. Nadaje potrawom delikatny smak anyżku. Należy używać go w niewielkich ilościach.
Pietruszka: to kolejna klasyka. Gładka lub kędzierzawa, dodawana niemal do wszystkiego w stania świeżym, suszonym lub mrożonym.
Tymianek: świeże lub suszone listki stosuje się głównie w kuchni śródziemnomorskiej. Wspaniale komponuje się z mięsem, nadaje się do obróbki mięsa przed wędzeniem.
Biedrzeniec: nadaje się do wszelkich sałat, jego aromat najlepiej komponuje się z sokiem cytrynowym lub octem winnym. U żywa się go tylko w stanie świeżym.
Koper włoski: używany w stanie świeżym w małych ilościach do ryb, baraniny, ogórków. Ta odmiana kopru uprawiana jest we Włoszech i Francji jako warzywo.
Rozchodnik: młode pędy maja smak nieco kwaskowy i nadają się do zup, sosów ziołowych i sałatkowych.
Trybula: jej zapach jest bardziej intensywny niż pietruszki. Używana jest w stanie świeżym, gdyż przez suszenie traci aromat. Dodaje się ją do zup, sałat i białych mięs.
Portulaka: jej lekko słony smak jest na nowo odkrywany w kuchni. Używa się jej w stanie świeżym do sałat, zup i sosów.
Melisa: listki o cytrynowym zapachu dodajemy do sałat, sosów, niektórych potraw słodkich. Świeże nie nadają się do gotowania.
Oto przedstawiony został podstawowy wachlarz ziół używanych w wielu kuchniach świata. Przy umiejętnym ich stosowaniu można zdrowo i smacznie się odżywiać, bez sięgania do sztucznych, gotowych  przypraw, a więc powodzenia i do dzieła!

WSZYSTKO O ŻURAWINIE

Lista zbawiennych działań leczniczych owocu żurawiny w dużym skrócie obejmuje: działanie antybakteryjne i przeciwzapalne, wspomagające leczenie chorób układu krążenia, układu moczowego, działanie wspomagające profilaktykę anty-nowotworową ...
Żurawina to drobne, wiecznie zielone krzewy z drobnymi, czerwonymi i cierpkimi w smaku owocami, które niegdyś rosły powszechnie na torfowiskach i w bagiennych lasach Europy północnej i wschodniej, a także na Syberii, w Kanadzie i na północy Stanów Zjednoczonych. Aktualnie w Polsce spotykana jest dziko rosnąca żurawina błotna (Vaccinium oxycoccus) głównie w Puszczy Knyszyńskiej, Białowieskiej, lasach biłgorajskich i na Pomorzu Zachodnim, charakteryzuje się cienką skórką. Gatunkiem uprawnym, występującym rdzennie na północy kontynentu amerykańskiego jest żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon), owalna o grubej, mięsistej skórze. Oba te gatunki mają czerwone owoce o charakterystycznym kwaśnym smaku.
Medycyna ludowa Polski jak i kontynentu amerykańskiego, od dawna doceniała dobrodziejstwo Żurawiny. Jej owoce stanowiły ważny dodatek w codziennej diecie mieszkańców, przyczyniając się do poprawy ich stanu zdrowia. Historyczne przekazy podają, że walory smakowe i zdrowotne żurawiny znane były nawet już starożytnym Słowianom, a północnoamerykańskim Indianom żurawinę zalecali szamani. W niektórych regionach Polski dodawano ją do kwaszenia kapusty, aby zapobiec rozwojowi nieprawidłowej flory bakteryjnej w procesie kwaszenia. Owoce żurawiny, ze względu na wysoką zawartość silnego antyoksydantu kwasu benzoesowego i kwasu cytrynowego (doskonałe naturalne konserwanty pochodzące z przyrody), mogą być przez kilka miesięcy przechowywane w stanie surowym, zalane wodą.  Takie silnie konserwujące składniki naturalne (kwas benzoesowy i kwas cytrynowy), stosowane są także, jako naturalne konserwanty do najlepszych produktów naturalnych np. wykorzystuje się je do produktów najwyższej jakości
z zachowaniem biologicznie czynnych składników leczniczych. Nasze babcie również do konserwacji mięs, warzyw czy mleka stosowały różne rośliny (liście czarnej porzeczki, winogrona czy kminek) o silnych składnikach antyoksydacyjnych, czyli przedłużających żywotność produktów spożywczych. Przez wieki stosowano także żurawinę w zwalczaniu przykrych dolegliwości pęcherza, anginy, schorzeń reumatycznych, przeziębień, przy problemach z żołądkiem, jelitami i trzustką. Dopiero jednak współczesny świat umożliwił przeprowadzenia szczegółowych badań nad właściwościami żurawiny, a oficjalne oświadczenie amerykańskich naukowców potwierdzające zbawienne właściwości tego owocu, sprawiło, że tzw. medycyna oficjalna zaczęła traktować żurawiną naprawdę poważnie. Tak, więc nasuwa się jeden wniosek, żurawina czy to świeża, czy to suszona, czy też w postaci soku, jest owocem pełnym wartości odżywczych, korzystnie wpływających na zdrowie i urodę.
Obecnie, ten niepozorny owoc, który do niedawna traktowany był protekcjonalnie, zyskał na znaczeniu i stał się niezbędnym składnikiem współczesnej kuchni. Dzisiaj trudno wyobrazić sobie pleśniowy ser lub smacznie wypieczoną kaczkę bez odrobiny tego dodatku, który tak doskonale wydobywa i podkreśla smak potrawy. Czas, kiedy żurawina nazywana była „cytryną dla ubogich” minęły bezpowrotnie, tym bardziej, że w dobie mody na zdrowe odżywianie, jej właściwości lecznicze są nie do przecenienia.
Żurawiny, podobnie jak wszystkie inne owoce z tej samej rodziny, zawierają kwasy fenolowe i flawonoidy,
a antocyjaniny – odpowiedzialne za charakterystyczny niebieskawy kolor lub głęboką czerwień - stanowią dominującą ich grupę. Niektóre z owoców z tej grupy, tak jak żurawiny, zawierają także skondensowane taniny, zwane proantocyjaninami, które wykorzystywane są, jako środek ściągający i przeciwzapalny w medycynie. Owoce żurawiny są także bogatym źródłem witaminy C, A, B1, B2, PP, pektyn, błonnika, węglowodanów, żelaza, wapnia, magnezu, fosforu, potasu, jodu oraz substancji wspomagających organizm w walce z grypą i infekcjami. Naukowo potwierdzona także zostało, że żurawiny to jedno z najbogatszych źródeł polifenoli (przeciwutleniaczy) zapobiegających chorobom nowotworowym. Poniżej podajemy orientacyjny wykaz wartości odżywczych żurawiny:
Woda, tłuszcze, węglowodany, białka (g/100 gram żurawiny):
Woda: 87,3 g. Tłuszcze: - g. Białka: 0,35 g. Węglowodany: 9,9 g.
KJ = 200

Witaminy (mg/100 gram żurawiny):
B1: 0,03 mg. B2: 0,02 mg. B6: -. C: 11 mg. E: -.
Karoten: 0,004 mg
Minerały (mg/100 gram żurawiny):
Sód: 1,76. Potas: 90,0. Magnez: 7,2. Wapń 14,4. Fosfor: 9,87
Żelazo: 0,86 oraz Jod
Aby obrazowo przedstawić mechanizm, dzięki któremu żurawina została doceniona, należy przywołać badania prowadzone przez profesora Terri Camesano oraz studentów Yatao Liu i Paolę Pinzon-Arango, które wykazywały, że grupa tanin zwanych proantocyjanidami zmieniają bakterię na trzy różne sposoby, z których każdy wystarczy, by uniemożliwić infekcję:
- zmieniają kształt bakterii z pałeczkowatej na kulistą,
- zmieniają ścianę komórkową bakterii,
- utrudniają bakterii przyczepienie się do komórki.

Żurawina zapobiega wielu zakażeniom, wykazuje działania antybakteryjne, przeciwgrzybiczne.
Ostatnie badania współczesnych naukowców wykazały, że substancje zawarte w owocach:
1. Działają dobroczynnie na układ pokarmowy, ponieważ żurawina ma właściwości probiotyczne – wspomaga wzrost dobroczynnej mikroflory jelitowej, a jednocześnie niszczy szkodliwe bakterie. Świeży czy też suszony owoc zapobiega zaparciom, a kiśle i galaretki żurawinowe pomagają w leczeniu biegunek.
2. Zapobiega zakażeniom dróg moczowo-płciowych, poprzez działanie antybakteryjne zawartego w nich kwasu hipuronowego, usuwając bakterie Esherichia coli (E.coli). Warto pamiętać, że żurawina wzmacnia także działanie antybiotyków podawanych przy stanach zapalnych układu moczowego. Dobroczynne składniki żurawiny utrudniają bakteriom przywieranie do nabłonka w drogach moczowych, dzięki temu strumień moczu może je wypłukać i nie dopuścić do rozpoczęcia infekcji. Zakażenia dróg moczowych są powszechną dolegliwością kobiet, ze względu na to, że kobiety mają krótsze przewody moczowe niż mężczyźni. Ułatwia to bakteriom penetrację i osadzanie się w pęcherzu moczowym, gdzie powodują stany zapalne. Żurawina, szczególnie pomocna jest w infekcjach tego układu w okresie pokwitania, kiedy dokonują się zmiany zanikowe śluzówki pochwy i cewki moczowej sprzyjające drożdżycy. Warto nadmienić, że owoc ten nie powoduje zakwaszania moczu, lecz go alkalizuje i może być bezpiecznie stosowany przez chorych na kamicę moczową, a nawet powinien być przez nich zażywany przewlekle, celem zapobiegania nawrotowi kamicy. Obfite pojenie sokiem żurawinowym rozpuszcza kamienie zawierające moczany i przerywa napad kolki nerkowej. Wyniki badań wykazują bowiem, że większość złogów tworzy się w wtedy, kiedy mocz jest kwaśny, bo tylko w takim środowisku wytrącają się kryształy kwasu moczowego, stanowiące jądro najczęstszych złogów szczawianowo-wapniowych. Odkwaszanie moczu stanowi, więc podstawowy sposób profilaktyki i leczenia, szczególnie istotny w tych przypadkach, kiedy dieta obfituje w białko pochodzenia zwierzęcego. Picie dużej ilości soku żurawinowego alkalizuje mocz i rozpuszcza kamienie zawierające moczany. Innymi słowy, jeśli lubimy mięso i mamy skłonność do kamicy nerkowej, powinniśmy alkalizować mocz, a żurawina, ze względu na dodatkowe właściwości ograniczające wzrost bakterii chorobotwórczych, nadaje się do tego celu najlepiej.
3. Pielęgnują jamę ustną, zapobiegają powstawaniu płytki nazębnej, próchnicy i chorobom dziąseł.
Warto w tym miejscu nadmienić, że naczynia limfatyczne oka ściśle łączą się z układem limfatycznym szczeki
i innych tkanek głosowych. Stąd wszelkie przewlekłe infekcje w tych narządach. Żurawina wspomaga
w zwalczaniu siedliska bakterii w jamie ustnej, a tym samym zapobiega rozsiewaniu się infekcji w inne miejsca: zapalenie migdałków, zatok przynosowych, katar sienny, zapalenie ucha środkowego i inne.
4. Wspomagają leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy poprzez zapobieganie osadzania się bakterii Helicobacter pylori (H.pylori) na śluzie żołądka.
5. Zapobiegają tworzeniu się kamieni nerkowych, ponieważ zawierają kwas chinowy, który chroni przed powstawaniem tychże kamieni.
6. Codzienne picie soku żurawinowego podnosi poziom dobrego cholesterolu (HDL), i obniża jednocześnie poziom złego cholesterolu (LDL). Podwyższa poziom "dobrego" cholesterolu we krwi o 10 proc., a tym samym zmniejsza ryzyko chorób serca o 40 proc.
7. Zapobiega nowotworom - może zapobiegać wzrostowi guzów, a nawet ich powstawaniu. Żurawina wielkoowocowa zawiera więcej przeciwutleniających fenoli niż 19 najczęściej spożywanych gatunków owoców, a przeciwutleniacze te odgrywają ważna rolę w profilaktyce niektórych nowotworów. Jednocześnie, wyniki najnowszych badań potwierdzających, że proantocyjaniny (bioflawonoidy) zawarte w żurawinie hamują rozwój komórek nowotworowych. Najbardziej podatne na hamujące właściwości żurawiny okazały się komórki raka płuc, raka okrężnicy oraz białaczki. Naukowcy na całym świecie mają wielką nadzieję, że dzięki temu odkryciu uda się zastosować teorię wysnutą na drodze doświadczeń w praktycznym leczeniu raka.
8. Żurawina chroni także mózg. Spożywanie owoców żurawiny, a także żurawinowych soków i napojów
wpływa na spowolnienie procesu starzenia się szarych komórek, a tym samy zapobiega przedwczesnemu upośledzeniu funkcji motorycznych oraz poznawczych. Dzieje się tak dzięki wysokiej zawartości przeciwutleniaczy (ich ilość w 100 g żurawiny znacznie przewyższa ilość przeciwutleniaczy w tej samej ilości szpinaku czy pomarańczy). Prof. Joe Vinson z University of Scranton przeprowadzając badania na grupie wybranych ochotników stwierdził, że żurawina podnosi o 121 proc. poziom przeciwutleniaczy w organizmie zapobiegających chorobom degeneracyjnym. Ponadto Dr James Joseph, USDA/Tufts University odkrył nową właściwość żurawiny: zdolność obniżenia ryzyka zapadania na chorobę Alzheimera oraz chorobę Parkinsona dzięki wysokiej zawartości wit. C.
9. Składniki żurawiny wpływają zbawiennie na funkcje serca. Kompleks flawonoidów, antocyjan i witaminy C stanowi wspaniałą ochronę przed niszczycielskim wpływem wolnych rodników (sprawcy wielu chorób układu krążenia i nerwowego). Odpowiednia ilość potasu (wielokrotnie większa niż sodu) przyczynia się do normalizacji ciśnienia tętniczego krwi, co ma istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania serca. Flawonoidy występujące w żurawinie są odpowiedzialne za zmniejszenie zapadalności na choroby wieńcowe poprzez powstrzymywanie tworzenia zakrzepów krwi oraz korzystny wpływ na rozszerzanie naczyń krwionośnych. Dzięki swym własnościom antyoksydacyjnym zapobiegają utlenianiu cholesterolu, a to z kolei znacząco zmniejsza ryzyko arteriosklerozy i zapychania naczyń krwionośnych. Dodatkowo żurawina zmniejsza kruchość i przepuszczalność naczyń krwionośnych.
10. Żurawinę w różnej formie podawano dzieciom w chorobach wirusowych, jako łagodny środek przeciwgorączkowy i napotny. Jednocześnie podawanie tych owoców wpływało na wzrost odporności organizmu.

Reasumując, cudowne właściwości lecznicze żurawiny znane są, więc od wieków. Wnikliwe badania naukowe stale dostarczają potwierdzeń i wciąż przynoszą nowe odkrycia w tej dziedzinie. Lista zbawiennych działań leczniczych owocu żurawiny w dużym skrócie obejmuje: działanie antybakteryjne i przeciwzapalne, wspomagające leczenie chorób układu krążenia, układu moczowego, działanie wspomagające profilaktykę anty-nowotworową, wpływ na wzrost odporności organizmu, zapobieganie próchnicy i chorobom dziąseł, przeciwdziałanie chorobom grzybiczym, a na zdrowy rozsądek - zdolność spowalniania procesów starzenia się komórek mózgowych! Nic, więc dziwnego, że coraz więcej osób sięga po szklankę soku żurawinowego, nie tylko by ugasić pragnienie, ale również skorzystać z jego zdrowotnych profitów.
Żurawinę można także wykorzystać do sporządzania własnych alkoholi. Przy produkcji wina, z żurawiny postępujemy tak jak z innymi owocami. Odpowiednią ilość owoców należy rozgnieść, zalać odpowiednią ilością ciepłego syropu cukrowego, po ostygnięciu dodać drożdże winne i fermentować w miazdze. Zalecamy użyć włoskich drożdży ENARTIS RedFruit i pożywki SPECIAL.
Wino żurawinowe lekkie:
- 7kg owoców
- 4l wody
- 1,5kg cukru
- ½ cytryny

Wino żurawinowe mocne:
- 8kg owoców
- 2,5l wody
- 3kg cukru
- ½ cytryny

Wino ryżowo-żurawinowe mocne:
- 2kg ryżu
- 500g suszonej żurawiny
- 3kg cukru
- 8l wody

Używając żurawinę suszoną, należy przyjąć:

100g suszonej żurawiny = 700g świeżych owoców.

MIJAJĄCE SMAKI

Wielu z Was pewnie się ze mną zgodzi, że coraz częściej mamy do czynienia ze zjawiskiem, które nazwałam "mijające smaki". Postaram się po krótce wytłumaczyć co mam na myśli. Zadam kilka pytań. Po pierwsze, kto zna smak swojskiego masła? Po drugie kto zna smak swojskiego kwaśnego mleka? Kto zna smak swojskiego kurczaka albo rosołu na swojskiej kaczce? Ciekawe ile osób odpowiedziało tak i w jakim są wieku? Podejrzewam, że starsze pokolenia znają te smaki, a młodsze coraz rzadziej. A Ci, którzy wiedzą na czym polega różnica, Ci zdają sobie sprawę z tego, że te smaki już przemijają. Nad tym przemijaniem ubolewam bardzo.